Prins Heerlijk

"Drie Engelse otbijtjes, twee dutch bouncers en twee french toast"

Deze zin hoor ik elke zondagmorgen gemiddeld 30 keer. Dit komt omdat ik dan aan het werk ben in broodjeszaak Prins heerlijk op de Prins Hendrikkade in Amsterdam. Het is een gezellige en knusse tent. We zijn 7 dagen in de week van 8 uur 's morgens tot half 12 's avonds geopend. De mensen kunnen gezellig aan een tafeltje aanschuiven of hun broodje meenemen voor onderweg.

We serveren van alles, koffie in alle soorten en maten, belegde bolletjes en stokbroodjes, pannenkoeken, croissants, panini's en verschillende ontbijtjes.

In de meeste eetzaken heb je koks en serveersters, het leuke van de Prins is dat het personeel zowel de bestelling opneemt, het eten en drinken maakt en natuurlijk ook serveert.

Ik ben er nu werkzaam sinds juni 2008 en ik kan me geen andere bijbaan meer voorstellen. Vanaf dag een voel ik me helemaal thuis. Ik vind het heerlijk om de mensen te zien genieten van het eten dat ik heb gemaakt. Wat mijn baan ook zo leuk maakt zijn mijn lieve collega's. Het is altijd lachen, gieren, brullen! Om 16.00 of 24.00 een drankje doen is dan ook meer regel als uitzondering.

Vorig jaar gingen we rond de kerst met zijn alle uit eten en nadat de buikjes gevuld waren gingen we gezellig met zijn alle naar een karaokebar! Daar stonden we dan. In de ene hand een biertje, de koppies naar de microfoon toegebogen en zingen maar! Jammer genoeg heeft niemand van ons zangtalent maar dat mocht de pret niet drukken. Deze avond staat voor mijn hele leven in mijn geheugen gegrift. (Al is het omdat ik Sharon&Floor nog steeds hoor mee blèren)

Aankomende maandag gaan we met zijn alle uit eten in het casino, na het eten snel door naar de goktafels en als afsluiting natuurlijk naar de kareokebar. Het wordt weer een mooie avond waarbij we de sterren van de hemel zullen gaan zingen!




Floor (met Puma op schoot ), Marinda, Marvin, Marinthe, Sharon, Merel en ik

Een foto zegt meer dan 1000 woorden.

Op het moment dat ik ter wereld kwam is mijn moeder begonnen met het inplakken van foto's. Babykaartjes, babyfoto's, verjaardagen (met altijd een foto van de tafel waarop alle cadeautjes stonden), mijn eerste ZELF afgeknipte haarlok, verjaardagfeestjes, weekendjes weg, vakanties en noem het maar op.

Natuurlijk super handig als je moeder alle foto's in chronologische volgorde inplakt en een leuk tekstje er bijvoegt. Jammer genoeg zei ze toen ik 15 was, "je bent nu oud genoeg om het zelf te doen" Mijn eerste inplakdagen begon ik met tegenzin, maar als je dan eenmaal bezig bent en weer al die leuke foto's ziet wordt het steeds leuker.

Elk jaar laat ik alle leuke foto's van het afgelopen jaar afdrukken bij de Blokker. En als ze dan klaar zijn kan ik drie dagen heerlijk aan de slag. Mijn kamer lijkt wel een ontplofte bom (waar mijn moeder niet blij mee is, maar dan had ze zelf maar verder moeten gaan =D) maar het eindresultaat is het altijd waard.

Ik vind het heerlijk om die fotoboeken in te kijken, vooral die van de laatste 3 jaar. In deze periode heb ik zo veel leuke dingen meegemaakt. Je ziet vriendinnen er bij komen, er af gaan maar het mooist zijn natuurlijk de vriendinnen die blijven. De feest en vakantie foto's zijn mijn favoriet. Dan zie je iedereen zo genieten van de muziek, het heerlijke weer en van elkaar.

Op dit moment heb ik zo'n 12 fotoboeken en dit gaan er zeker meer worden.

Ik kan niet wachten op de volgende foto's die ik ga bestellen en weer heerlijk 3 dagen als een kluizenaar in mijn kamer creatief bezig te zijn!

Ik heb er niks mee.

Een paar weken geleden was het weer zover. Kerst.

Ik moet zeggen ik geef persoonlijk niks om kerst.

Tuurlijk het is gezellig om je (verwonende) familie, kennissen en vrienden weer te zien, lekker te eten, voor de buis te hangen en een boswandeling te maken. Maar op de een of andere manier voelt het zo als een verplichting.

Waarom zou dit alleen kunnen op 25 en 26 December? Op een simpele 13 Februari of 28 Juni kan je toch ook gezellig met elkaar eten? Bij kerst is het vaak zo, Je "moet"gezellig met elkaar aan tafel zitten. Maar zo werkt het toch niet!

Als jij geen zin hebt om familieleden te bezoeken of uit te nodigen dan ben jij de mafkees van de familie. Maar waarom? Iedereen moet toch voor zichzelf beslissen hoe hij of zij deze dagen invult?
Het is net zo'n dag als elk ander, de oorlog stopt niet, mensen blijven dood gaan, mensen worden geboren, mensen lachen en mensen huilen. Het enige verschil is dat 90% van de bevolking vrij is. En daarom gaan wij massaal verplichte op bezoek.

En al helemaal nu, het is zo commercieel tegenwoordig. Ze kunnen tweede kerstdag net zo goed veranderen in "bezoek een woonboulevard en geef al je geld uit dag"

Het enige wat je hoort rond de kerst is, vrede op aarde vrede op aarde. Waarom alleen tijdens de kerst vrede op aarde, alsof je met kerst je aartsvijand vergeeft en weer goede vriendjes met elkaar wordt?! Zo zit het leven toch niet in elkaar? We zitten toch niet meer op de basisschool?

Tuurlijk moet iedereen kerst op zijn of haar manier vieren, maar ik geef jullie graag mijn kerstgedachte mee. Ga eens spontaan bij iemand langs of nodig iemand op een doordeweekse dag uit voor een gezellig diner. Dat houdt het leven leuk en niet zo voorspelbaar. Je hebt kerst helemaal niet nodig om bij je geliefde te zijn!